மொக்கையாய் ஒரு காதல் கவிதை

நீ உதிர்த்த புன்னகைகள்
பனித்துளிகளாய்
மனதை செய்திடும் ஈரம்
உன் பார்வைகள்
மின்னலென பாய்ந்து
குத்திக் கிழித்திடும்

கிழிக்கப்பட்ட மனதின்
சுவர்களின் வழியே
வண்ணமயமாய் பறந்து
என் முகம் மொய்க்கும்
பட்டாம் பூச்சிகள்

என் முகம் பார்த்து சிரித்து
பின் வான் பார்த்து
நீ கண் சிமிட்டும்
கணத்தில் வந்துவிடுகிறது மழை.

உன் அருகில்
வரும் செக்கனில்
எகிறுது ஹார்ட்பீட்,
கையும் களவுமாய்
பிடிபட்டாற் போல்
வியர்க்குது குப்பென.

கஞ்சா அடிக்காமலேயே
வானில் பறக்கிறேன்
உன் ஞாபகம் வருகையிலே.
தண்ணி தெளிக்காமலே
மப்பு கலைகிறது
உனை நினைக்க மறக்கையிலே

என்னோடு நீ பேசும்
ஒவ்வொரு நிமிடமும்
டீயில் தோய்த்து எடுத்த
பிஸ்கட் போல்
இளகுது நெஞ்சம்

உன்னைப் பற்றி
நான் எழுதும் கவிதை
படித்த அம்மா
மெண்டல் ஆஸ்பத்திரிக்கு
போடுகிறார் கால் மேல் கால்...